“W black metalu chodzi o wiele różnych rzeczy, z pozoru są to przede wszystkim nihilizm, zwątpienie, satanizm, czarna magia i mnóstwo tego typu spraw”. Jest jednak coś głębszego w tej muzyce, “moc oczyszczającego ognia, narzędzie do zniszczenia wszystkiego, w co wierzysz i co wmawiali ci inni, coś co pozwoliłoby ci naprawdę wejrzeć w głąb siebie i odnaleźć jakieś głębsze, bardziej pradawne znaczenie prawdy”.
Tylko, czy tak naprawdę chodzi o definicję? Black metal to emocje, a do ich wydobycia sięga się po najróżniejsze zestawy dźwięków, tekstów i zachowań. Wreszcie black metal ewoluuje – czy to się niektórym podoba czy nie.
Dayal Patterson zaprezentował spójną, nielinearną historię black metalu. Oczywiście możemy dyskutować, o których (norweskich) zespołach jest za dużo, a o jakich za mało lub wcale. Możemy utyskiwać na brak np. Kata i wstydzić się za polski wkład w postaci NSBM. Możemy też zaakceptować wybór autora, który na pewno był wielką sztuką kompromisu. Wtedy książka ta będzie encyklopedią, kompendium wiedzy czy przewodnikiem. Z pewnością dla wielu osób jej lektura będzie podróżą sentymentalną.