„Komponowanie w kapeli rockowej nie jest tylko kwestią zapisywania nut, słów i melodii, lecz przede wszystkim emocji„. Te emocje od samego początku definiowały grupę Deep Purple. Nie tylko w warstwie muzycznej, ale i personalnej (krystalizacja i zmian w  składzie). Dave Thompson starał się uchwycić i dokładnie opisać to zjawisko. Zrobił to jednak właśnie bez… emocji. Może część czytelników nazwie to po prostu podejściem subiektywnym, ale odniosłem wrażenie, że autor zespołowi (lub niektórym jego członkom) nie zawsze kibicuje.

Nie można natomiast zarzucić autorowi rzetelności. Szeroko opisuje kontekst powstawania płyt i nie stroni od faktu, że Deep Purple nie zawsze było „dobrze naoliwioną maszyną„. Dzięki temu fani zespołu mogli poznać przyczyny wielu decyzji zespołu i atmosferę wewnątrz grupy.

Opowieść o Deep Purple zahacza o wiele wątków. To również bogata w fakty i nazwiska opowieść o scenie muzycznej. Czytając książkę można zakrzyknąć „świat jest mały”, Dio, Black Sabbath, Whitesnake, Rainbow – wzajemne powiązania wielkich kapel z tamtych czasów, buduje obraz niezwykłej epoki.

„Deep Purple. Smoke on the Water. Opowieść o dobrych nieznajomych” to rzecz o zespole „który się tworzy, rozwija, odnosi sukcesy i trwa dalej w świecie pełnym wielu innych zespołów„. Ale robi to z godnością, której często brakuje tzw. dinozaurom sceny. To zapis pomysłów, relacji interpersonalnych i inspiracji, które od ponad czterdziestu lat kształtują i modelują, a czasem niszczą rocka.

Deep Purple. Smoke on the Water. Opowieść o dobrych nieznajomych – Dave Thompson. Sine Qua Non. 2013.