“Muzykę można zatem traktować jako pewien rodzaj złudzenia percepcyjnego, w którym nasz mózg nadaje strukturę i porządek sekwencji dźwięków”.
Zastanawialiście się co dzieje się w Waszych głowach podczas słuchania muzyki? Dlaczego niektóre utwory kochamy? Dlaczego niektóre dźwięki przyczepiają Continue reading →
„Najpierw twórca siedzi nad dziełem, pracuje. I to jest moment najbardziej intymny z intymnych i najbardziej osobisty z osobistych. A potem to dzieło ucieka w świat. Ucieka od autora, który przecież zawarł tam siebie. Pstryk, i już do niego nie Continue reading →
„Staram się być szczery, ale widzę, jak często kłamię, jak często wyolbrzymiam, jak często źle pamiętam„.
„Nieprzysiadalność” to rozmowa. Otwarta, miejscami bezpardonowa i szczera do bólu. Opowieści Pana Świetlickiego, co oczywiste są bardzo subiektywne, być może Continue reading →
Niedawno wpadła mi w ręce opasła monografia autorstwa Tomasza Lerskiego, poświęcona dziejom i wydawniczej działalności pierwszej polskiej (czwartej na świecie) wytwórni płytowej Syrena Record.
Peter Hince Continue reading →
„David Bowie. STARMAN. Człowiek, który spadł na ziemię” jest spójną i miejscami wciągającą historią jednego z najbardziej tajemniczych artystów jakich nosiła ta ziemia.
Paul Trynka opisał w tej książce wiele najlepszych cech Davida Bowiego: jego artystyczną odwagę, progresywność Continue reading →
Miał słabość do kokainy, czerwonego wina i rudych dziewczyn. Introwertyk złakniony aplauzu, wściekły neurotyk, człowiek paradoks – Peter Steele. To postać, której fanom muzyki przedstawiać nie trzeba. Maciej Krzywiński przypomina jego sylwetkę w sposób obrazowy i dociekliwy, z szacunkiem Continue reading →
„Autobiogafie to dziwne i niesforne bestie. Mam przedstawiać kolejne wydarzenia chronologicznie? Podrzucić całą serię anegdotek, które dawno temu były zabawne? Pragnąłem po prostu opowiedzieć Wam ciekawą historię” – tak zaczyna się posłowie tej książki. Wszystko zaczęło się … Continue reading →
Wbrew tytułowi nie jest to majaczenie w oparach alkoholu, ni delirium tremens – choć autor za kołnierz nigdy nie wylewał (a nawiązując do tytułu oryginału biały proszek obcy mu nie był).
Wspomnienia Lemmiego z Motörhead czyta się przyjemnie za sprawą Continue reading →
