Invisible Paths

Invisible Paths

Słuchając obiektów dźwiękowych, których instrumentalne przyczyny są ukryte jesteśmy skłonni zapominać o instrumentach i zaczynamy się interesować obiektami samymi w sobie. […] słuchamy form dźwiękowych, jedynym naszym celem jest słyszeć je lepiej, aby móc opisać za pomocą analizy treści naszych postrzeżeń” [1].

Nieskończone możliwości dźwięku sprawiają, że współpraca Sindre Bjerga i Roberta Skrzyńskiego stała się nieustannym poszukiwaniem, a my jako konsumenci muzyki znaleźliśmy się w sytuacji poniekąd eksperymentalnej: musimy nauczyć się słuchać, wsłuchiwać się w dźwięki, szmery i ciszę. Tu różne elementy podkreślają sens dźwięku. „Invisible Paths I” ma niemal klaustrofobiczny charakter – dźwięk nie oddycha, jakby dusi się. W pierwszej kolejności słyszymy wyeksponowane urywki rozmów oraz stuki i chrzęsty. W drugiej zaś dźwięk powstaje powoli, jakby wychodził z otchłani, aby w końcowym fragmencie dokonać bardziej zdecydowanego podsumowania. Początek „Invisible Paths II” jest treściwszy i gęstszy za sprawą nagrań terenowych, a jednocześnie suchy w wyrazie, trudno w nim dopatrzyć się rysów charakterystycznych. Techniki brzmieniowe obejmują tu continuum od tonu do szmeru, zgrabnie wplatając mocno przetworzone dźwięki.

Truizm: akt słuchania muzyki uległ radykalnym zmianom, a sama muzyka została oddzielona od jej źródła, odklejona od kontekstu i miejsc. Konsumpcja muzyki może teraz odbywać się na wiele sposobów. Możemy pójść śladami Schaeffer’a i podjąć się słuchania bez jakiejkolwiek wskazówki co do źródła dźwięku. Wtedy album taki jak „Invisible Paths” potraktujemy jak ontologicznie odrębny i autonomiczny świat czystego dźwięku. Możemy pozwolić tej muzyce „wejść” do życia codziennego. To spowoduje nowe doświadczenia przestrzeni muzycznej i dźwiękowej, słuchać jej w tle, jako regulatora nastrojów. Wszystko zależy od Was i to jest piękne w tej muzyce.

Przypisy:
[1] Pierre Schaffer – “Akuzmatyka” w: “Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej – Ch. Cox, D. Warner. Słowo/obraz terytoria. 2010.

A.D.2015, Zoharum Records